Harold K maakt verhalende gelaagde liedjes in gangbaar Nederlands en Zösters plat, de taal van zijn geboortestreek. Met Heppeneert veroverde hij een plek in de harten van vele luisteraars. En in 2018 won hij de Jo Erens Prijs voor betekenisvolle streektaalmuziek.
Harold zoekt graag verrassende samenwerkingen op. Zo gaf hij al vele warm intense shows met de van oorsprong Iraanse gitarist Hamid Reza Behzadian. Vanaf het najaar van 2024 deelt hij de bühne met pianist Egbert Derix. Zangeres Linda Koolen is een vaste waarde in Harolds entourage.
April 2024 verscheen een nieuwe EP waarvoor Harold opnieuw samenwerkte met producer en kompaan Thimo Gijezen. Ze trakteren de luisteraar op hagelverse songs met gastrollen van cellist Saartje Van Camp (Spinvis) en harpist Laura Lotti.
Zelf zegt hij over zichzelf: Ik ben geboren als Harold Konickx in het jaar dat Elvis stierf. In Susteren. Ingeklemd tussen België en Duitsland. Ik ben de zoon van een een apothekersassistente en een autorijschoolhouder. Mijn mam was en is gek op muziek. Gitaar speel ik sinds mijn negende en liedjes schrijf ik sinds mijn vijftiende.
Mijn eerste songs zong ik vooral in het Engels, want ik luisterde naar Rage Against The Machine, R.E.M., Nirvana en The Smiths. Ons bandje heette Troep Isoleer. Ik ben die man links die graag op Robert Smith van The Cure wil lijken.
Vooral onder invloed van de muziek van André Manuel besloot ik voortaan in het Nederlands te schrijven. In 2004 maakte ik Mengsmering, en in 2011 De Laatste Pionier. 3voor12 bestempelde Mengsmering als een ‘grootse debuutplaat’ en OOR schreef zeer warme woorden over De Laatste Pionier.
In 2012 maakten Benjamin van Vliet (Microwolf) en ik met regisseur Judith Hazeleger de voorstelling ‘Dit Huis’ voor de toenmalige Utrechtse broedplek Rood|Noot. Naar een kort surrealistisch verhaal van Julio Cortázar. Beeldverslag van 3voor12Utrecht. Het liedje Irene is een vrucht van onze samenwerking.
Sinds 2014 zing ik meer in Zösters Plat, de taal van mijn geboortestreek. Ik schreef het liedje Heppeneert over een Belgisch bedevaartsoord in de buurt van Susteren en bracht in 2014 een hele plaat uit rond dit liedje. Marit Vreeswijk maakte een documentaire over het ontstaanproces. ‘Back to the roots’. Ook in deze mooie reportage van Kindamuzik.
Voor de presentaties rond november 2014 werkte ik samen met Eric Taal en Jantijn Rietkerk. Jantijn en Eric maakten een heerlijke pot zoervleisj (ook vega) en De Kleinste Soepfabriek was genereus en bereidde een Limburgse Tuttekessop. Het was een heerlijke herfst.
Heppeneert oogstte regionale en landelijke lof.
Muziektijdschrift OOR schreef: ‘Onder die zachte stem en warme akoestische gitaar verbergt zich een ongestild verlangen naar eenvoudiger bestaan, zonder de hectiek van de stad, ver weg van het dwingende wereldnieuws.’ Het liedje bereikte een nummer één notering in de L1mbo Top 10 en is inmiddels een classic in de Euregio; ik was in ieder geval aangenaam verrast door een mooie 85e plek in de Lage Landen Lijst van 2019.
Mijn goede vrienden van Zinnig Noord Amsterdam waren zo complimenteus om ‘Vluchtstrook’ als soundtrack te gebruiken voor hun zinzoekende podcastserie. En in 2017 stond ik in het Vondelpark Amsterdam in de finale van de singer/songwriterwedstrijd Mooie Noten. Ik zat toen in het schrijfproces van de opvolger van Heppeneert.
Voor Mama Courage (Marista Records, november 2017 R.I.P. Marius de Boer) werkte ik onder anderen samen met producer Evert Aalten (Boot Recordings), mixer Mathijn den Duijf (Kytopia) en trombonist Wolter Wierbos. Mijn lieve getalenteerde vrienden Thimo Gijezen (Ragtime Rumours) en Eva van Pelt geven het album zijn onmiskenbare ‘schwung’.
Ralf Mohren schrijft in de liner notes bij het album: ‘Mama Courage bezingt de grote liefde voor het kleine leven. Miniatuurtjes vol bluesy soul. Levensverhalen die onder je huid kruipen. Meer dan op vorige platen een eenheid en stevig vastgelijmd door de gesproken interludes van dichter Dennis Gaens. Alle liedjes in het Limburgs, maar universeel. Ze raken ons vol op het borstbeen omdat we onszelf in die verhalen herkennen, of we nou uit Limburg komen of niet.’
Mama Courage haalde een paar hele fijne recensies binnen, en kreeg de nodige airplay op de regionale en landelijke radio.
September 2018 wist ik een tweede nominatie voor de Jo Erens Prijs te verzilveren. Uit het juryrapport: ‘De singer-songwriter Harold K heeft een geheel eigen geluid én de gave om verhalend te schrijven. De titeltrack over het leven vol zwoegen van de Limburgse mijnwerkersvrouw is daar een uitstekend voorbeeld van. Als Jo Erens nu had geleefd hadden zijn liedjes zomaar kunnen klinken als die van Harold K.’
Door de twee Limburgse albums ben ik me meer dan ooit een eigentijdse streektaalzanger gaan voelen en ik was dan ook trots dat Ons Erfdeel dit overzicht (achter een betaalmuur) van hedendaagse folkmuziek publiceerde. Schrijver Benjamin van Vliet noemt mij in één adem met mijn vakgenoten en zielsverwanten Broeder Dieleman en Arnold de Boer (ZEA): ‘Dieleman maakt deel uit van een kleine, maar bijzondere nieuwe generatie van muzikanten die zingen in hun dialect of streektaal. […] Waar in de mainstreammedia nog steeds alleen maar Normaal of Rowwen Hèze opduiken, herontdekten muzikanten als Meindert Talma, Harold K, Zea, Marlene Bakker en Joep’s Kapel stilletjes in de underground hun eigen dialect of streektaal als een intieme, diep persoonlijke manier om zichzelf uit te drukken.’
Tussen maart en mei 2020 droeg ik tijdens de eerste Coronalockdown vanuit mijn thuisstudio De Arkvaarders voor, een zinderende en zinnelijke roman van de Belgische schrijfster Anne Provoost. Voor Paul Sterks laatste roman ‘Als Engelen slapen’ schreef ik het lied ‘Rimpelingen’ dat als single verscheen in 2021. Ik werk in deze song samen met theatermaker Eva van Pelt, producer Thimo Gijezen en harpiste Laura Lotti. December 2022 publiceerde ik het stemmige December, een samenwerking met de van Spinvis bekende cellist Saartje van Camp.
Mijn laatste EP heet Tussenland. Ik presenteerde hem op 21 april 2024 in een goed gevuld Beauforthuis Austerlitz, samen met Saartje en Thimo.
In de Coronaperiode heb ik gemerkt hoe dierbaar het livepodium me is. Zonder volledig te willen zijn: van noord naar zuid speelde ik in de afgelopen jaren bij Roode Haan, Zunnewende Festival, De Ruimte Amsterdam, De Nieuwe Anita Amsterdam, De Stad Utrecht, Backroads Music Fest Utrecht, Beauforthuis Austerlitz, Take Five Venlo, Nacht van het Limburgse Leed, De Huiskamer Weert, ‘t Gemood Susteren, Karroessel Geleen, Podiumkerkje Grevenbicht, Cultuurhuis De Zeepziederij in Bree en de Oud Katholieke Kerk in Culemborg. Mijn muzikanten en ik hopen on the road te blijven.
